Φωτίζοντας το 2020: Παράσιτα του Bong Joon-ho

Ευγενική χορηγία του 2020 οι αναρίθμητες ώρες που αφιερώθηκαν σε ταινίες και σειρές. Κάπου ανάμεσα στις επαναλήψεις των κλασικών και την αναζήτηση των εξεζητημένων, εμφανίστηκε το Parasite: ταινία-σταθμός για την κινηματογραφική ιστορία, την 7η τέχνη, αλλά και την οπτική της «καλής ταινίας», για κάθε θεατή. Δεν είναι απλά μια εξαιρετική ιστορία˙ είναι μια ευφυέστατα διηγούμενη εξαιρετική ιστορία. Τίποτα δεν παρεκκλίνει του συγκλονιστικού: οι ερμηνείες, η δομή, ο απλός αλλά κομψός σχεδιασμός, οι συμβολισμοί. Είναι γεμάτη αντιθέσεις, κι όμως παραμένει ουδέτερη, δεν υπάρχει αθώος & ένοχος. Αν δεν έχεις δει ακόμα την ταινία των (έως σήμερα) 197 βραβείων, αξίζει να αφιερώσεις λίγο χρόνο και να την απολαύσεις.

Περισσότερο ενθουσιασμένος για το αποτέλεσμα δεν ήταν άλλος από τον δημιουργό. Ο Μπονγκ Τζουν-Χο (Bong Joon-ho), μετά από χρόνια δημιουργικής & ποιοτικής δουλειάς στο χώρο, τη φετινή χρονιά εκτινάχθηκε σε ύψη που λίγοι σκηνοθέτες έχουν φτάσει -και σίγουρα κανένας Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης έως τώρα. Τα Παράσιτα κέρδισαν, ανάμεσα σε άλλα, 4 βραβεία Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας) και το Χρυσό Φοίνικα, όντας η 3η στα χρονικά ταινία που κέρδισε Χρυσό Φοίνικα & Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, μετά τα The Lost Weekend (1945) & Marty (1955). Ο 50χρονος σκηνοθέτης απολαμβάνει διθυραμβικές κριτικές, ακόμα και το δικό του #BongHive, απόλυτα δικαιολογημένα & δικαιωματικά.

Το σινεμά του Bong Joon-ho δεν ξεκίνησε με τα Παράσιτα όμως. Αρκεί να ρίξει κανείς μια γρήγορη ματιά στη φιλμογραφία του, για να εντοπίσει πολλές ακόμα συγκλονιστικές δημιουργίες του, όπως το Okja (2017), το Snowpiercer (2013), το Memories of Murder (2003). Δούλεψε για χρόνια στο Hollywood, συνεργάστηκε με διάσημους σκηνοθέτες και ηθοποιούς και γύρισε στη γενέτειρα του, τη Νότια Κορέα, απ’ ότι φαίνεται για να μεγαλουργήσει και να εισάγει νέες προοπτικές στο κινηματογραφικό προσκήνιο. Βρίσκοντας έμπνευση στην πατρίδα του αυτή καθαυτή, προσπαθεί να φέρει στο φως τους ανθρώπους από τα «τυφλά σημεία» της κοινωνίας, όπως ο ίδιος αναφέρει. Οι ταξικές διακρίσεις & ανθρώπινες σχέσεις είναι μάλλον τα αγαπημένα του θέματα, δοσμένα με τρόπο γλαφυρό αλλά καθόλου δυσάρεστο, πράγμα εξαιρετικά πρωτόγνωρο και σίγουρα ελκυστικό στο θεατή.

Η μοναδικότητα του Τζουν-Χο έγκειται ακριβώς σε αυτό: το mix & match στο είδος, το συναισθηματικό roller-coaster που σε κρατάει αποσβολωμένο. Είναι κοινωνικό θρίλερ, είναι κωμωδία, είναι σάτιρα & οικογενειακό δράμα, όλα μαζί και κανένα από αυτά. Είναι το είδος του Bong, όπως λέει το #BongHive, και θα περιμένουμε τις καινούριες ταινίες του, κατά προτίμηση πριν τελειώσουμε με τις παλιές.

Σπυριδούλα Λουκοπούλου